Tausiyyah Al Habib Umar Di Masjid Alfalah Usj

MasyaALLAH,dalam pukul dua belas malam ana dapat panggilan dari seorang sahabat yang cukup ana hormat dan sayangi.Dalam perbualan telefon,beliau berkongsi cerita detik-detik indah beliau di Taman Syurga bersama AlHabib Umar Benhafidz Di Masjid Alfalah.

Walaupun ana tidak berkesempatan untuk bersama di Taman Syurga tersebut,tetapi ana puas hati dan tidak merasa ralat kerana sebuah komitmen yang lebih penting.Sekurang-kurangnya ana masih mempunyai sahabat yang sudi berkongsi dan sentiasa menghadirkan ana di setiap kehadiran beliau bersama orang-orang soleh..ALHAMDULILLAH.

Antara bebrapa perkara yang beliau kongsi dengan ana melalui email adalah seperti yang di catitkan di sini.Beberapa petikan daripada Tausiyyah Al Habib Umar yang di iringi dengan tangisan ribuan ummah di masjid Alfalah Usj.

 Org yg tak boleh mengucap, tidak berguna lah dia walaupun masih hidup di muka bumi ini.Syahadah adalah anugerah ALLAH.
> Perbaharui janji dgn Allah.. Sambil Habib Umar memimpin Kalimah LailaHaillallah..di iringi dengan sambutan ribuan ummah.Kalimah ini menjadi bekalan ketika kita meninggal kan dunia ini dalam
> keadaan kita beriman kepada Allah.

Habib Umar membawa hadirin menghayati kisah kematian Sayyidina  Bilal Rabah dan SaYidina Abu Bakar Siddiq(ra) bagaimana mereka gembira ketika sakaratul maut menjelang tiba.
Kesulitan dan kesakitan ketika sakarat mereka tempuh dengan gembira kerana terlalu Rindu untuk bersama kekasih ALLAH Rasulullah(saw).
 Begitu juga dengan Sayyidina Abu bakar,Beliau selalu berharap untuk meniggal dunia di hari yang sama dgn Rasulullah,tetapi beliau meninggal dunia pada hari selasa.Seterusnya Alhabib Umar membawa kita mengingat sejenak Akhlaq dan Tanggungjawab Sayyidina Abu Bakar(ra).
Walau ketika menjadi Khalifah, SaYidina Abu Bakar tetap mempunyai  masa untuk menjalankan kewajipan beliau sebagai seorang Mu’min. SaYidina Abu Bakar tetap menjaga hak yg utama iaitu
menjaga perhubungan dgn keluarga Baginda Nabi(SAW).. Sayidina Omar ketika sedang menunaikan solat di tusuk tombak,Beliau meneruskan solat beliau tanpa mengerang sebarang kesulitan pun.
 Beliau menyuruh anaknya Sayidina Abdullah supaya  meminta izin dari SaYidatina Aisyah(ra) untuk mengebumikannya di rumah Baginda Nabi(saw), Maka Aisyah izinkan walaupun mulanya beliau sediakan tempat itu untuk beliau. Ketika SaYidina Osman(ra) dikepung.. Maka SaYidina Ali(ra) menyuruh kedua puternya yaitu  Hasan dan Husin menghantar makanan dan air.. Beliau bermimpi  bertemu Rasulullah dan beliau di beri pilihan,maka Sayidina Osman(ra) memilih untuk bersama Rasulullah lalu pada malam yang sama beliau dibunuh..
Begitu juga dengan Saidina Ali(ra)yang menunggu untuk dibunuh... Pada malam itu beliau bermimpi
 dan bagi pilihan dan beliau memilih untuk bersama Rasulullah..selepas itu beliau dibunuh... Orang yang paling celaka adalah orang yang membunuh SaYidina Ali tetapi Sayidina Ali menyuruh untuk tidak disiksa orang yang membunuh beliau.
 Sayidina Hasan memaafkan org yg telah meracuninya dan menyembunyikan  nama peracun tersebut.. Beliau menangis takut jika beliau tidak di bangkitkan ditempat bapa dan datuk beliau..
Kesyahidan Sayidina Hussin.. Beliau berjalan keluar walaupun tahu akan dibunuh cuma tidak mahu darah beliau tertumpah di Madinah..
 Hadis dari Saidina Anas(ra).. Rasulullah masuk rumah, Husin mintak minuman dari rasulullah..Ketika itu mereka sedang berebut untuk minum dari rasulullah.. Rasulullah mendahului Husin kerana Husin lebih awal meminta dari Baginda..

Setakat ni sajalah yang sahabat ana dapat kongsikan sama-sama,kebetulan penterjemah pun dah tak sanggup untuk terjemah dalam keadaan jiwa yang sangat-sangat meruntun.Lautan tangisan Taubat,tangisan Penyesalan,Tangisan Kasih-sayang,tangisan Kecintaan dan Kerinduan sedang bergema di rumah ALLAH Alfalah,di tengah-tengah Taman Ilmu bersama Alim lagi Soleh mempunyai darah pertalian yang amat erat dengan Junjungan Mulia Sayyidina Muhammad(saw).

Sebarang kekurangan dan kesilapan dalam menyampaikan Dakwah Habib Umar di sini,mohon di komen dan perbetulkan.Wallahu A’lam.